ماه فرو ماند از جمال محمد                     

سرو نباشد به اعتدال محمد

قدر فلك را كمال و منزلتى نیست                     

در نظر قدر با كمال محمد

وعده دیدار هر كسى به قیامت                     

لیله اسرى شب وصال محمد

آدم و نوح و خلیل و موسى و عیسى                    

آمده مجموع در ظلال محمد

عرصه گیتى مجال همت او نیست                     

روز قیامت نگر مجال محمد

و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس‏                     

بو كه قبولش كند بلال محمد

همچو زمین خواهد آسمان كه بیفتد                     

تا بدهد بوسه بر نعال محمد

شمس و قمر در زمین حشر نتابد                     

نور نتابد مگر جمال محمد

شاید اگر آفتاب و ماه نتابد                     

پیش دو ابروى چون هلال محمد

چشم مرا تا به خواب دید جمالش                     

خواب نمى‏گیرد از خیال محمد

سعدى اگر عاشقى كنى و جوانى                     

عشق محمد بس است و آل محمد